De spannende verhalen van Bavo in Peru

Dag iedereen zoals ge kunt zien is dit mijn weblog waar al mijn spannende verhalen op komen te staan. Natuurlijk kunt ge der ook een of ander spannend verhaal op zetten. Ik zou zeggen laat u volledig gaan. Natuurlij kunde mij ook nog altijd een spannend verhaal (of minder spannend) sturen naar mijn e-mail [bavo.flamand@hotmail.com] en ik zal dan proberen een mailke terug te sturen. Doeiii iedereen en tot de volgende!!!!

Tuesday, September 04, 2007

Tergkomst

Dag lieve mensen,
ondertussen ben ik al een dikke maand terug in het belgenlandje
De eerste dagen waren echt vreemd
iedereen sprak me aan en vroeg me achter alle spannende verhalen of anderen herkenden me gewoonweg niet....
Gelukkig ben ik dan na een paar dagen tot rust gekomen en ben dan met onze voltallige Chiro Overal bende op kamp in Flers vertrokken. Daar heb ik meer regen gezien dan in een jaar in Peru.
Dankzij het fantastische chirokamp is de aanpassing aan onze westerse cultuur veel sneller gegaan. Gelukkig kon ik bezig met verschillende dingen.
Na een weekje speelplein en enkele weken werken zit ik hier nu te beslissen over mijn studiekeuze.
De hogeschool begint nu ook over enkele weken en ja dat zal ook nog een aanpassing zijn.
Ik mis peru verschrikkelijk maar ben wel blij dat ik terug ben hier in Belgie.

Bedankt iedereen voor alle mooie momenten.
Merciekes

Friday, July 06, 2007

Iquitos

Mijn laatste reis in Peru was naar het warme Iuitos, een stad in het midden van de jungle die enkel via boot of vliegtuig te bereiken is.
De warmte en de muskieten maaken het echt bijna ondraaglijk. Maar het is daar zo fantastisch schoon dat ge dat allemaal gauw vergeet.
We hebben daar op de amazone gevaren, tussen de piranias gezwommen, langs drijvende dorpjes gevaren en veel gezweet.





Monday, June 25, 2007

Colegio


Mijn klasje in Perpetuo Socorro, juist vandaag moesten we geen uniform aandoen.
Elke morgen van zeven tot twintig voor een breng ik daar mijn tijd door. In de namiddag ga ik dan met de schoolploeg gaan voetballen.

Familie


Een fototje van de familie waar ik nu al bijna een jaartje bij leef.
Dicht bij het strand in Huanchaco.

Wednesday, June 13, 2007

Pichanaki

Pichanaki, een stadje in de jungle waar we met alle afs'ers van Peru verzamelden, vele oude gezichten terug zien, enkele teruggestuurd en zelfs nieuwe. Echt een toffe bende, iedereen was goed gezind natuurlijk, en vol goesting hebben we daar dan een paar dagen in de Peruaanse jungle doorgebracht. Hier enkele fotokes die een klein beetje een verslag zijn over wat er allemaal gebeurt is. Natuurlijk is dit niet alles en ik kan u verzekeren dat fotos niets zijn tegenover alles wat er te zien en gebeuren viel. Alle geuren, kleuren en emoties kunnen spijtig genoeg nog niet op foto worden gezet.


Tot in het midden van een grote bananenplantage in de jungle werden we achtervolgd door enkele ijsventers met hun cremkarrekes. Eerder die dag hebben we apelsienen van de bomen geplukt en opgegeten. Daarna hebben we gezwommen in een meertje waar verderop krokodillen zaten. Avontuur verzekerd in de jungle...


Even verlorengelopen in een banenplantage, niet gemakkelijk om de weg terug te vinden omdat alle bomen op elkaar lijken. Ondertussen moesten we nog iemand dragen die haar knie kapot was, allé avontuur verzekerd. Alle lappen gestoken door muskieten en van die lekkere dikke spinnen. Men vertelde dat er ook slangen zaten maar die hebben we niet in levende lijven mogen tegen komen.


Met drie overvolle jeepkes en een hele lading enthousiame en bier vertrekken we naar de diepere jungle. Al zingend passeren we enkele andere jeeps en komen we lachende kindjes langs de weg tegen. Op het eind van de weg is iedreen wel blij dat we er zijn, het is ondertussen al donker, iedereen heeft honger en iedereen zen achterwerk doet zeer vanwege de onzachte wegen.


Het huis van Tarzan, ne kerel die daar een huis heeft gezet in een klein dorpke in het midden van de jungle waar ze van de koffieoogst leven. Niets van luxe, maar echt de moeite waard, zeker als 's morgens de zon opkomt. De nacht daarvoor hebben we met de hele groep liedjes zitten zingen rond het kampvuur. Zelfs in het nederlands.


Na een hele weg door de jungle afgelegd te hebben komen we met de hele groep aan aan deze mooie watervallen. Er moest letterlijk een weg gekapt worden door de jungle en daar aangekomen werd er al eten voor ons klaargemaakt. Er werden stenen opgewarmd boven een vuurtje, daarna werd er een gat in de grond gemaakt en werden de hete stenen erin gelegd samen met het eten en daarna werd de put afgedekt. Normaal gezien zou het eten dan moeten koken maar de grond was te vochtig dus moesten we nog terugkeren met een lege maag.


Aan deze mooie watervallen heb ik deze mooie foto getrokken, de zon kaatst hier op de rook van het vuur. Dat levert dit mooi beeld op.


Met meer dan veertig man en met drie in een mototaxi, dat zijn veel mototaxis samen. Leuke beelden.

Hier rijden we met de mototaxi over de rivier die Pichanaki doorkruist. Echt indrukwekkend, wel een beetje anders dan de Schelde die langs Temse loopt. In het regenseizoen staat het water hier dan ook veel hoger vanwege het vele regenen natuurlijk.

Nog andere watervallen, onderaan was er een klein zwempoeltje waar je je door het naar benedenvallende water kon laten masseren en verder naar boven waren er deze watervallen, veel mooiere dan beneden en hierboven was niemand. Echt in het midden van niets...

Als laatste hebben we dan een inheemse stam bezocht een beetje verder uit de stad, deze mensen leven daar zonder enige luxe, we hebben dan kleren en andere dingen meegenomen om dan uit te wisselen voor verse apelsienen en mandarijntjes. De kindjes van daar hebben dan met men camera enkele fotos getrokken, ik heb er de beste uitgekozen want velen waren bewogen of er zat een klein vingertje voor de lens of zo. Echt vriendelijke mensen die ons met open armen onvingen.

Hierbij eindigde ond Pichanakiavontuur dan, in de avond reizen we terug naar Lima in een ijskoude bus. Afscheid nemen van vele vrienden die we misschien wel nooit meer terug zullen zien. Vanaf hier wachten er ons nog 5 weken die zeker en vast erg snel voorbij zullen vliegen.

Huanchaco

Nog een paar fotokes van Huanchaco waar ik woon hier in Peru.
Voor de rest alles dik in orde hier, het begint hier zo een beetje op zijn einde te lopen maar ik voel me hier nog supergoed hoor. Nog 5 volle weken en ik kom terug naar Belgie, enigzinds met een dubbel gevoel natuurlijk.



Huanchaco by night, vanaf het hoogste puntje van Huanchaco aan de kerk. In de verte kun je de verlichte pier zien.


Dit is het strand van Huanchaco (el elio) nu ligt het er maar verlaten bij, het is hier nu verschrikkelijk koud, arme peruanen die weten niet wat er gebeurd, het is hier nog nooit zo koud geweest. Ze lopen hier met mutsen en sjaals op straat. Helemaal anders dan in de zomer. In de zomer was het hier echt op de koppen lopen, verschrikkelijk warm en weinig kledingstukken... Een verfrissende duik in de zee was wel welkom, nu moet je het me niet vragen, enkel om te surfen als de zon even komt piepen waag ik me er even in.


De caballitos de totora (rieten paardjes) met deze typische vissersbootjes trekken de vissers hier uit vissen. Hoewel het water hier verschrikkelijk koud is, cocakauwend kunnen ze daar wel tegen. Dit beeld is echt typisch voor Huanchaco.



Dit is dan de pier van Huanchaco. Mooi beeld, normaal moet er 0.50 sol betaald worden (ongeveer 5 belgische frank) maar als je verteld dat je Huanchaquero bent mag je gewoon op en af wandelen. In de nacht is deze pier mooi verlicht en kan ja vanop het verste punt in ze het mooi verlichte Huanchaco bewonderen...

Wednesday, May 30, 2007

Cuzcooooooooooooo


Dit is Cuzco, zonder woorden, Cuzco is o zo mooi, men zegt als men Cuzco heeft leren kennen kent men Peru, het mooiste van Peru. Deze foto is getrokken in Machu Picchu, de oude Incastad, die nu verkozen kan worden tot een van de zeven moderne wereldwonderen.
De Incas beschouwden Machu Picchu als de navel van de wereld en ik kan u verzekeren dat het indrukwekkend is, de hele stad lijkt bovennatuurlijk. Dagelijk bezoeken zo'n 2500 personen de stad maar die lijk je niet op te merken als je rondloopt in de voetsporen waar de Inca met zijn gevolg heeft gewandeld.
Echt impressionerend. Natuurlijk is Cusco wel meer dan Machu Picchu en we hebben dan ook uitgebreid de stad en andere Incaruines bezocht.

Cajamarca



De week na Huaraz ben ik met men papa naar Cajamarca gereizd, een stad in de bergen meer noordwaards. Qua stad veel aantrekkelijker dan Huaraz maar de omgeving van Huaraz blijft toch onverslaanbaar. Spijtig genoeg is mijn camera gevallen en is hij stuk, gelukkig is hij ondertussen gehersteld.
In Huaraz zijn we pre-inka reuines gaan bekijken en hebben we een melkboerderij bezocht.
De volgende morgen zijn we naar de Incabaden geweest, baden gevuld met natuurlijk heet water, relaxen.

Huaraz



Huaraz, een stadje hoog in de bergen echt prachtig, de mensen lopen daar nog rond in tradicionele kleren en het is er bitterkoud, de foto boven is getrokken op een meer, berekoud maar echt de moeite waard, het water is turcoise, en op de achtergrond kun je de besneeuwde bergtoppen zien. De foto onder is getrokken op een hoogte van meer dan 5000 meter, in de sneeuw, elke stap dat er gezet werd moest er uitgerust worden want de lucht is superijl. Boven is het zicht echt wonderbaarlijk.





Thursday, April 12, 2007

Pacasmayo


2 dagen Pacasamayo, een dorpje op zo'n twee uur van Huanchaco aan de kust. Daar zijn we met de AFS-bende in het paasweekend naar toe getrokken. Wel mooi en de moeite waard maar niet zoveel verschil met Huanchaco. Maar we hebben weer een ander deel van Peru leren kennen en we waren even weg van huis. Leukleukleuk.

Campeonato de surf

















Een tijdje geleden werd hier in Huanchaco een heuse surfwedstrijd georganiseerd, al de lokale en iets toeristisere surfers namen deel aan dit heuse gebeuren.

Ikzelf heb niet deelgenomen omdat ik de anderen ook een kans wou geven natuurlijk.
Gelukkig heb ik wel enkele leuke foto's genomen...

De moeite waard.

Friday, March 09, 2007

Einde van de vakantie

Dit is een fotoke van Otuzco, een stadje in de bergen op zon 3 uur van Trujillo echt supermooi en rustig op zo'n 2000 meter.




Dag iedereen, weer een tijdje dat ik van me heb laten horen maar ik ben het wachtwoord van men blog kwijtgespeeld en kon dus geen nieuwe dingen posten.
Eerst en vooral ik zit hier ondertussen al 6 maanden in het verre Peru en ik mis jullie allemaal heel hard hoor. De vakantie is nu maandag voorbij en dan moet ik weer elke morgen de bus om half zeven naar Trujillo nemen. Maar bon....
Voor de rest is er niet zo veel speciaals gebeurd.